Ogrodzenia ogrodu, działki to problematyka, która powinna być dobrze znaną każdemu działkowiczowi. Praktyka jednak dowodzi, że nie jest to tak oczywiste jak powinno być, gdyż rodzą się czasami zupełnie niepotrzebne konflikty pomiędzy poszczególnymi działkowiczami, czy też działkowiczami a zarządem ROD. Wydaje się więc zasadne przedstawienie w tym artykule najważniejszych zasad związanych z budową oraz utrzymaniem ogrodzenia zewnętrznego ogrodu i ogrodzeń poszczególnych działek.

Prawie wszystko o działkowych ogrodzeniach

Ogrodzenia

zewnętrzne ogrodu

Każdy Rodzinny Ogród Działowy istniejący w naszym mieście posiada ogrodzenie zewnętrzne, w którym znajdują się bramy i furtki. Zbudowane jest ono z siatki metalowej, której stan przedstawia się różnie. W momencie powstawania poszczególnych ogrodów przedmiotowe ogrodzenia wykonywane były w oparciu o opracowany plan zagospodarowania ogrodu przewidujący określoną liczbę bram i furtek oraz ich szczegółową lokalizację. Plan taki musiał być zatwierdzony przez prezydium zarządu okręgowego Polskiego Związku Działkowców. Wszelkie zmiany w ogrodzeniu zewnętrznym (budowa nowych furtek, bądź bram) może odbywać się wyłącznie za zgodą prezydium okręgowego zarządu PZD. W takim przypadku wniosek o zmianę planu składa zarząd ROD w oparciu o uchwałę podjętą na walnym zebraniu danego ROD. Wszelkie zatem samowolne budowanie bram lub furtek w ogrodzeniu zewnętrznym jest niedopuszczalne (patrz § 132 pkt 11 regulaminu ROD). Osoby dopuszczające się takich naruszeń muszą się liczyć z konsekwencjami w postaci kar porządkowych, doprowadzenia do stanu pierwotnego ogrodzenia, a zarządy ROD mają obowiązek wyegzekwowania przywrócenia tego stanu.

Ogrodzenia

poszczególnych

działek

Każde ogrodzenia działki, posesji stanowi wizytówkę jej użytkownika, właściciela. W przypadku ogrodzeń działki w ROD muszą one spełniać określone warunki. Zostały one jasno sprecyzowane w § 116 regulaminu ROD. W myśl tego przepisu ogrodzenie działki nie może przekraczać wysokości 1m i powinno być ażurowe. Ponadto na takim ogrodzeniu zabrania się umieszczania ostro zakończonych elementów, drutu kolczastego oraz innych podobnych materiałów. Przed planowanym wykonaniem ogrodzenia działki jej użytkownik powinien powiadomić zarząd ROD o takim zamiarze i wskazać z jakich materiałów będzie ono wykonane. Jak zauważyłem, zdecydowana większość ogrodzeń naszych działek jest wykonana z metalowej siatki. Jej ażurowy splot pozostaje naturalny dla otoczenia. Można ją wówczas potraktować jako stelaż dla roślin pnących, winorośli, które porastając ją szczelnie utworzą naturalny żywopłot. Mniej powszechnym materiałem do wykonania ogrodzenia jest drewno. Drewno jednak to wdzięczny materiał, z którego można wykonać pomysłowe kompozycje od płotka klasycznego składającego się z prostych sztachetek umocowanych śrubami do drewnianych bądź metalowych listew, poprzez płotek farmerski o długich, poziomych deskach przymocowanych do słupków i wreszcie do bardzo dekoracyjnych motywów. Ten ostatni pozwala na uwolnienie fantazji, pomysłów. Jest wprawdzie pracochłonny, ale za to efekt końcowy może być oszałamiający. Wykonując ogrodzenie z drewna pamiętajmy, by je starannie zaimpregnować w celu przedłużenia jego „żywotności”, a ponadto kolorystycznie trzeba zadbać, by płot harmonizował z otoczeniem działki i innymi urządzeniami na niej, a zwłaszcza z altaną.

Ogrodzenia działki

w postaci żywopłotu

Naturalnym ogrodzeniem działki może być żywopłot. Jednak i tutaj nie może być mowy o całkowitej dowolności. Otóż za pisemną zgodą sąsiedniego użytkownika można założyć na granicy działki żywopłot, ale nie może on przekraczać również 1 m wysokości. Także żywopłoty zakładane na granicy działki z alejką (drogą wewnętrzną) nie mogą przekraczać 1 m wysokości. Z kolei żywopłoty rosnące przy granicy ogrodu można prowadzić do wysokości 2 m. Żywopłoty będące jednocześnie ogrodzeniem działki muszą być prowadzone w taki sposób, aby nie przerastały poza granicę działki (ogrodu). I na zakończenie praktyczna uwaga – na żywopłoty jako ogrodzenia działki nie nadają się drzewa silnie rosnące jak np. świerk, modrzew itp.

Stanisław Stefanowicz

POLECAM:

Zupa porowo-ziemniaczana

Skład: 2 pory średniej wielkości, 4 ziemniaki, 1,5 l wody, kostka rosołowa, 2 łyżki oliwy, sól, pieprz biały do smaku

W garnku podgrzać oliwę. Włożyć pokrojone w krążki pory, dodać kostkę rosołową. Po chwili włożyć pokrojone w plastry ziemniaki. Dobrze wymieszać i podsmażyć 5 minut. Następnie zalać gorącą wodą i gotować około 30 minut. Całość zmiksować, doprawić solą i pieprzem. Można dodać 2 łyżki śmietany, ale bez niej jest mniej kaloryczna.